Een oproep

Hallo allemaal,

Deze keer geen bericht vanaf een heuvel nabij het dorpje Hidi maar vanuit de lage landen. Donderdag 23 oktober ben ik na een vlucht van 9,5 uur weer gearriveerd op Belgische bodem, vanaf Brussel hoef je niet over te stappen en maak je alleen een tussenlanding op Parijs, wat bij andere vluchten die vertrekken vanaf Schiphol wel het geval is. Op de luchthaven werd ik opgehaald door de hele familie van Wijk, fijn om iedereen weer te zien. Binnen 2 uur, dit keer zonder hobbelen, stap ik weer mijn huis binnen. Das best wel even raar maar het went snel!

Afgelopen week moest ik even tanken bij Breda, het was eind van de middag dus eet ik even een broodje bij pomp. Naast het tankstation wordt een auto opgeladen die hoogstwaarschijnlijk pech heeft, de bestuurder kan plaats nemen in de dubbele cabine van de vrachtauto. Ik schiet in de lach wanneer ik bedenk hoe we een aantal maanden geleden een auto van Addis naar de coumpound hebben gesleept. Wij konden plaats nemen in onze eigen auto, het laatste stukje heb zelfs achter op de bak gestaan. Tijdens het eten van een broodje verbaas ik me waar sommige mensen zich druk over maken, die hebben waarschijnlijk ook geen weet hebben van hoe het er aan de andere kant van de wereld aan toe kan gaan. Dat had ik 6 maanden geleden ook niet, dat verschil wordt nog maar eens meer duidelijk als je weer terug bent van een paar maanden Afrika. Wat een luxe, rijkdom en wat een keuze hebben we hier toch. En dan te bedenken dat je een paar dagen eerder nog langs hutjes gebouwd van boomstammen, mest en golfplaten en zwaaiend kinderen met bent gereden. Dat zet je toch wel aan het denken, ben benieuwd wat er nog meer gaat opvallen de aankomende tijd.

De afgelopen maanden zijn omgevlogen, ik kan terug kijken op een mooie en leerzame tijd. Iedere dag is hier anders, om 6 uur `s ochtends klooien met een generator die niet wil starten, een middagje zoeken naar een werkplaats die onze landcruiser kan repareren of iets verzinnen hoe we dat spant van de koeienstal boven in de staanders kunnen plaatsen zonder dat het alle kanten op slingert. Een weekje plannen gaat zo maar niet. Het werk gaat hier niet over rozen en je bent vaak op jezelf en je collega's aangewezen. Maar aan de andere kant kom je hier een hoop mooie en bijzonder dingen tegen, hoe buitenlanders hier terecht zijn gekomen, hoor je van de collega's uit de kliniek hoeveel mensen er vandaag geholpen zijn de afgelopen dag en de gastvrijheid van de mensen uit het dorp. Dat zal nog wel even bijblijven.

Ik had niet heel veel verwachtingen voordat ik vertrok, was nog nooit in Afrika geweest maar vond het eigenlijk nog niet eens tegenvallen met wat ze hier allemaal kunnen. Die gare busjes en vrachtauto's blijven hier echt wel rijden. Ik had wel eens verhalen gehoord dat wanneer er een tractor of machine stuk is deze zomaar ergens laten staan, maar dat ben ik niet tegen gekomen. Op zich wel knap dat ze alles draaiende weten te houden met minimale middelen die ze tot hun beschikking hebben. Ze kunnen hier best een hoop en van Tsegaye heb ik best veel van kunnen leren. Laatst nog moesten we een tandwiel van een as afhalen, gereedschap hadden we daar niet voor, dus hadden we zelf maar wat gemaakt. Bij gebruik boog dat krom, dus hadden we chinees gereedschap aangeschaft, ander gereedschap kon ik niet vinden in Addis. Dat ging na 2 pogingen ook stuk, daarna hadden we een brander van Alpha farm geleend om het tandwiel te verhitten. Aangesloten op onze kookgasfles kwam zo`n kleine vlam uit, dat ging ook niet werken. Tsegaye wil het nog eens proberen ons zelf gemaakte gereedschap, wedden voor 2 St George (het lokale bier) dat het je niet lukt zeg ik tegen hem. Als ik eind van de middag terug kom, ligt het tandwiel ernaast, het zelf gemaakte gereedschap was helemaal krom, de moeren kon je niet meer draaien. Maar het was m wel gelukt! Dat soort dingen krijgen ze toch zomaar voor elkaar hier.

Preventief onderhoud aan machines zoals wij dat geleerd hebben kennen ze niet, maar dat is logisch ook hier ook amper industrie is in de omgeving en op school hebben ze dat ook niet geleerd. Dat zegt wel iets over wat er allemaal wel niet te doen is in zo'n land. Als we van de compound naar een van de andere farms toe rijden zie je pas goed hoe primitief ze hier het land bewerken en je komt zelden een tractor tegen. Je vraagt je dan af hoe komt het dat ze hier zo ver achter lopen, met de juiste kennis, zaden en materieel kunnen de lokale boeren veel efficiënter hun gewassen verbouwen en dan te bedenken dat ongeveer 75% van de mensen werkzaam is als boer... Dus als je Ethiopië wilt mechaniseren heb je waarschijnlijk de eerste 200 jaar werk! Er is in een land als Ethiopië zoveel te doen, in de zorg, als docent, agrariër, bouwvakker, enz. enz. Dus heb je je school afgerond, of zoek je nog een stageplaats kijk dan eens verder als Nederland! Een stage of tijdelijk aan de slag hier in dit land is een mooie gelegenheid om hier ervaring op te doen. Een korte tijd hier verblijven is mogelijk alleen kun je dan niet zoveel uitrichten als voor een langere tijd, na 2 maanden loopt het allemaal wat soepeler en weet je hoe alles een beetje in elkaar steekt en raak je meer vertrouwd met de collega's. Het is een soort win-win situatie, je kan hier een heleboel ervaring op doen en de mensen daar kunnen weer van ons wat leren. Sla je vakantie maar een keertje over en ga aan de slag in Afrika!

De bedoeling van een weblog is niet alleen maar een leuk verhaal neerzetten met wat er allemaal te beleven is op de hooglanden van Afrika, maar ook om mensen te inspireren om ook zoiets een keer te gaan doen. Ik hoop dat ik iedereen een beetje een beeld heb kunnen geven hoe het er aan toe gaat. Maar je kunt nog zo'n mooi verhaal schrijven, je beleeft het pas als je zelf heen gaat. De meeste mensen die ik gesproken heb, hebben hier een hele fijne en leerzame tijd gehad. Ook degene die erg hebben getwijfeld om hier tijdelijk naar toe te gaan hebben zeker geen spijt van hun beslissing. Je moet er wat voor inleveren maar je krijgt er een hoop voor terug! Dus als je nog twijfelt zou ik zeggen: Ga! Je kan je van alles indenken hoe het er daar aan toe gaat en wat je kan verwachten, dat kun je net zo goed laten want kan nog wel eens anders lopen. Verwacht geen grote succes verhalen of grote veranderingen door te voeren in hun werktempo en mentaliteit of iets dergelijks. Dat gaat in Nederland al moeizaam laat staan in Afrika. Soms is hier iets zo voor elkaar en zo kunnen ze wel een middagje tegen een auto aan hangen als het morgen ook gerepareerd kan worden. In een land als Ethiopië moet je een beetje van alles kunnen. De Nederlanders hier bouwen ook hun eigen compound, loods met werkplaatsen enz. En als er iets stuk gaat zul je het zelf moeten repareren. Niet te krap kijken maar werken!

Wil je op de hoogte blijven wat er allemaal in Debre Zeit en omstreken gebeurt dan moet je de volgende websites eens bekijken www.stamtaal.nl www.interlakesschool.nl ww.familiemarijsinethiopie.com www.famwalhout.com/ www.grazelandfarm.blogspot.com
http://www.vdhaarinethiopia.nl/home of op het weblog van mijn collega Marianneke die tot februari werkzaam is op de compound http://marianneke.reislogger.nl/

Tot slot wil ik hierbij iedereen bedanken voor het lezen van dit weblog, jullie reacties, kaarten FB berichten en mails!

Ciao!

Groeten,

JJ