Voor de regen
Blijf op de hoogte en volg Jan-Jaap
14 Juli 2014 | Ethiopië, Debre Zeyit
Hallo allemaal,
Hier weer eens een bericht vanaf de heuvel Egdu, tijd lijkt hier vleugels te hebben, ik zit hier nu alweer 2 maanden. Het heeft even geduurd voor een 2e stukje te schrijven, het is de afgelopen maanden nogal druk geweest namelijk.
We zitten hier nu net als in Nederland in de zomer, de zomer hier betekent veel heel veel regen zegt men, we gaan het mee maken. De een zegt dat het regenseizoen al begonnen is en de ander zegt dat het nog even duurt. Blijft toch altijd lastig het weer voorspellen... Het heeft hier al een paar keer flink geregend en zelf gehageld, de verwachting is dat we over een paar weken niet meer met een tractor het land op kunnen. De zomer hier geeft ons de tijd om alle machines eens grondig na te kijken en het onderhoudsplan in te voeren.
De boeren hier op Hidi en omgeving zijn druk bezig met het ploegen van het land, telkens zie je in het landschap er weer een donkerbruin vierkantje bij komen. Dat ploegen is hier een intensieve bezigheid, tractoren zie je hier amper. Hier staan 2 ossen voor een enkele ploegschaar waar iemand achter loopt. De boeren rond Hidi verbouwen hier voornamelijk teff, dit is een soort graan waarvan ze de injerra maken. Deze injerra lijkt op een grote pannenkoek die een beetje zuur smaakt. In Ethiopië is dit alledaags eten, ze serveren de injerra namelijk met van alles, bijvoorbeeld met groente, aardappelen, pittige saus en ook vlees. In de kantine kun je dit ook bestellen en dat smaakt prima, alleen de pepers geven we weg aan onze Ethiopische collega's.
De afgelopen tijd zijn we regelmatig naar verschillende farms (die ook van Solagrow zijn) afgereisd om machines gereed te maken voor het zaaien en eventuele problemen op te lossen. Een van die farms is Doba ongeveer 150 km ten zuiden van Debre Zeit. Als je naar deze farm toe rijd, ziet het landschap er een beetje uit als een heuvelachtig begin Oostenrijk en het is hier een stuk groener als op Hidi. Maar rijd je dan weer een dorp in wat aan de snelweg ligt dan wordt je weer geconfronteerd met de armoede waarin de mensen leven. Het verschil welvaart merk je goed als je onderweg gaat tanken, het overgrote deel van de bevolking heeft geen auto, dus als je 2 vaten diesel en de Toyota Hillux aftankt is de pompbediende wel heel erg blij als je bij hem komt tanken. Tijdens het tanken komen er ook 2 jongens aangesneld om te helpen met tanken en om de banden op te pompen. We zeggen dat het zonder hun hulp ook gaat, omdat ze je na het helpen om geld vragen verteld mijn collega. Ze blijven tijdens het tanken wel om de auto heen staan, na het tanken staan ze met grote ogen te kijken hoe we afrekenen met de pompbediende. De kosten van zo'n tankbeurt is voor velen bijna 4 dubbel maand salaris!
Het heuvelachtige landschap dichtbij de Doba farm wordt onderbroken door grote bossen. Voor je op de Doba farm bent moet je eerst een bos doorkruisen, na het bos komt je op een hele grote groene vlakte, hier grazen koeien en worden allerlei gewassen verbouwd. Elke zomer komen hier boeren heen die in zelf gemaakte hutten verblijven om hun vee hier te laten grazen. Hier rijden kleine jongetjes op paarden om de koeien bij elkaar te houden echt een mooi gezicht!
Aan het onderhoudsplan heb ik nog niet veel kunnen werken, daarvoor is het de afgelopen tijd te druk geweest. De ene na het andere machine of auto gaat hier om welke reden dan ook stuk... Ook hier geldt de wet van Murphy, voor diegene die deze wet nog niet kent moet je maar ff googlen. Om even een paar voorbeelden op te noemen: afgescheurd huis van differentieel van een van de auto`s, een kapotte voorwielaandrijving van een van de tractoren en een verrijker die opeens niets meer doet alleen de motor wil nog starten. En daar komt nog eens bij dat ik een paar weken alleen het onderhoud moest uitvoeren omdat Tsegaye de monteur ziek thuis zat... Als je dan denkt dat je op vrijdag middag eindelijk een keer op tijd klaar te zijn, krijgen we het bericht dat er een auto stil staat op de hoofdweg in Addis. De auto was stil gevallen met een vreemd geluid vanonder de motorkap. Dat betekende dus met een auto er naar toe, kapotte auto wegslepen, een veilige plaats voor de auto zoeken (voordat ze er wat af stelen), overnachten in Addis en de volgende dag de auto naar Hidi toe slepen. Dat slepen gebeurt hier met een zelf verbouwde jeep, waarvan hoogstwaarschijnlijk het klokje al een paar keer rond is geweest. Met een gangetje van 50km hobbelen we naar Debre Zeit. Onderweg tussen Debre Zeit en Hidi stopt de sleepauto en stapt de chauffeur uit die het hobbelen hoogstwaarschijnlijk zat is... Ik kreeg al een beetje het vermoeden dat de chauffeurs het wegdek (als je het zo mag noemen) nogal slecht vonden en daar niet op hadden gerekend. Mijn Ethiopische collega moet behoorlijk op hem inpraten om hem te overtuigen dat het echt nog maar een heel klein eindje rijden is... Mijn collega trekt uiteindelijk aan het langste eind en zo arriveren we na 2,5 uur op Hidi.
Soms is het best wel eens aanklooien en met minimale middelen moet je je hier zien te redden, tevens heb ik zelf niet zoveel ervaring met tractoren en landbouwmachines, dus als er zich een storing voor doet dan duurt het even voor dat je het probleem hebt opgelost Tsegaye is hier wel een stuk sneller in! Aan de andere kant leer je in de praktijk wel hoe we het beste het ondehoudsplan kunnen opzetten. De aankomende weken proberen we het plan uit bij een van de auto`s en tractoren uit te proberen of het plan een beetje werkt en zo kan het nog worden bijgestuurd worden voordat we het bij alle machines toepassen.
Regelmatig gaan we naar Addis om onderdelen voor de machines te kopen, een enkele keer gaat een andere collega mee om groentes op de markt te verkopen. Die groentes komen hier van het proefveld van Hidi. Hiermee onderzoekt Solagrow samen met Nederlandse zaad producenten welke groentes hier op Ethiopisch hoogland kunnen worden verbouwd. We besluiten om eerst maar de groentes af te leveren. Op de markt is het een drukte van jewelste, groentes en fruit worden hier gewoon op straat verkocht en verhandeld. Als alles van de auto geladen is, moeten we de auto even verzetten en bij het wachten op mijn collega wisselen we nog even een wiel die in de tussentijd rustig leeg gelopen is. Na het wisselen van het wiel wordt ik wordt aangesproken door jongen en pal naast de auto hebben we het over het voetbal van de afgelopen week. Opeens is de jongen weg, mijn collega komt er aan een vraag waar mijn tas is, die ligt dus niet meer in de auto... Het raam stond nog op een kier.... Tas weg inclusief bankpassen, telefoon, geld enz... Mijn collega had me gewaarschuwd dus had ik alles uit mijn broekzakken gehaald en in mijn tas gedaan. Maar met een raam op een kier is het voor de dieven hier een makkie, de een lijd je af de ander grijpt je tas weg. Vanuit hier heb ik alles kunnen blokkeren er was gelukkig niets afgeschreven, heb nieuwe passen aangevraagd en inmiddels kan ik weer pinnen! Ik ben ook al jullie telefoon nummers kwijt dus stuur ff een mailtje met je nummer naar jjwijk@hotmail.com. Appen gaat ook niet ik gebruik nu een soort 3310 van de zaak....
Onderweg naar Addis en andere farms is er altijd een hoop te zien op de weg, overvolle vrachtwagens, afgekloven viaducten (vrachtwagen te hoog geladen) en overstekende ezels, koeien, honden enz. Ook kom je een vrachtauto tegen die zelfs 2x zo hoog is als origineel, deze is overvol geladen met matrassen. De matrassen zitten vast met een hoop dunne spanbanden die een motiefje hebben die verdacht veel lijkt op die van de matrassen. Ze vervoeren hier zelfs schapen op het dak van een minibus (taxi bus die buiten de stad rijd). Het aantal ongelukken moet hier ongekend hoog zijn als je het aantal hevig beschadigde auto`s en vrachtwagens in de berm ziet staan of liggen.... Mijn collega verteld dat het 5 jaar terug nog veel erger was. Een van de company rules is dat je als het donker is niet met een auto buiten Debre Zeit mag bevinden, die regel is er niet voor niets als je `s ochtends weer geschaarde vrachtauto in de berm ziet liggen.
Tussen de bedrijvigheid door zijn we met nog een weekendje afgereisd naar het zuiden waar een oud collega van ons die daar in een kliniek werkt al verloskundige. We verbleven in een guest house wat gerund wordt door een vrouw uit Finland. De opbrengst van het guest house komt deels ten goede aan een school. Maandag hebben we een kijkje mogen nemen in de kliniek waar onze collega werkzaam is. Goede gezondheidszorg zoals wij die in Nederland kennen zie je hier nauwelijks, daarom zijn hier veel privé klinieken door buitenlandse stichtingen opgezet zijn die veel hoogwaardigere zorg verlenen. Mooi om te zien hoe dat allemaal in z'n werk gaat en hoe ze de mensen helpen maar ook begeleiden om bijvoorbeeld hun eten goed te bereiden voor hun kinderen. Moeders krijgen 1x per week les in het bereiden van eten, terwijl hun kinderen tegelijkertijd worden gecontroleerd op hun gewicht. Dus ff een weekendje weg is wel zo interessant, via een collega kom je nog eens ergens en spreek je een hoop mensen en zo zit je op maandag morgen met bij de sisters van de kliniek op de koffie!
Afgelopen week hebben we nog hulp gehad van Henk uit Nederland, Henk reist 3 tot 4 keer per jaar naar Hidi af om te komen helpen met de techniek. Vanuit Nederland worden machines en ander materiaal verzameld en in een container geplaatst waarna alles naar hier komt. Henk heeft nog een boel plannen die kunnen worden uitgewerkt. Hij heeft in die 10 dagen dat hij hier verblijft niet overal tijd voor, dus ik heb mijn todo lijst weer zien groeien.... Maar goed, dat is niet zo'n ramp er is hier nog een hoop te doen en het is mooi om het bedrijf op deze manier te zien ontwikkelen.
Nou dat was m wel weer, bedankt voor al jullie reacties op mijn vorige bericht!
Groeten,
Jan-Jaap
Hier weer eens een bericht vanaf de heuvel Egdu, tijd lijkt hier vleugels te hebben, ik zit hier nu alweer 2 maanden. Het heeft even geduurd voor een 2e stukje te schrijven, het is de afgelopen maanden nogal druk geweest namelijk.
We zitten hier nu net als in Nederland in de zomer, de zomer hier betekent veel heel veel regen zegt men, we gaan het mee maken. De een zegt dat het regenseizoen al begonnen is en de ander zegt dat het nog even duurt. Blijft toch altijd lastig het weer voorspellen... Het heeft hier al een paar keer flink geregend en zelf gehageld, de verwachting is dat we over een paar weken niet meer met een tractor het land op kunnen. De zomer hier geeft ons de tijd om alle machines eens grondig na te kijken en het onderhoudsplan in te voeren.
De boeren hier op Hidi en omgeving zijn druk bezig met het ploegen van het land, telkens zie je in het landschap er weer een donkerbruin vierkantje bij komen. Dat ploegen is hier een intensieve bezigheid, tractoren zie je hier amper. Hier staan 2 ossen voor een enkele ploegschaar waar iemand achter loopt. De boeren rond Hidi verbouwen hier voornamelijk teff, dit is een soort graan waarvan ze de injerra maken. Deze injerra lijkt op een grote pannenkoek die een beetje zuur smaakt. In Ethiopië is dit alledaags eten, ze serveren de injerra namelijk met van alles, bijvoorbeeld met groente, aardappelen, pittige saus en ook vlees. In de kantine kun je dit ook bestellen en dat smaakt prima, alleen de pepers geven we weg aan onze Ethiopische collega's.
De afgelopen tijd zijn we regelmatig naar verschillende farms (die ook van Solagrow zijn) afgereisd om machines gereed te maken voor het zaaien en eventuele problemen op te lossen. Een van die farms is Doba ongeveer 150 km ten zuiden van Debre Zeit. Als je naar deze farm toe rijd, ziet het landschap er een beetje uit als een heuvelachtig begin Oostenrijk en het is hier een stuk groener als op Hidi. Maar rijd je dan weer een dorp in wat aan de snelweg ligt dan wordt je weer geconfronteerd met de armoede waarin de mensen leven. Het verschil welvaart merk je goed als je onderweg gaat tanken, het overgrote deel van de bevolking heeft geen auto, dus als je 2 vaten diesel en de Toyota Hillux aftankt is de pompbediende wel heel erg blij als je bij hem komt tanken. Tijdens het tanken komen er ook 2 jongens aangesneld om te helpen met tanken en om de banden op te pompen. We zeggen dat het zonder hun hulp ook gaat, omdat ze je na het helpen om geld vragen verteld mijn collega. Ze blijven tijdens het tanken wel om de auto heen staan, na het tanken staan ze met grote ogen te kijken hoe we afrekenen met de pompbediende. De kosten van zo'n tankbeurt is voor velen bijna 4 dubbel maand salaris!
Het heuvelachtige landschap dichtbij de Doba farm wordt onderbroken door grote bossen. Voor je op de Doba farm bent moet je eerst een bos doorkruisen, na het bos komt je op een hele grote groene vlakte, hier grazen koeien en worden allerlei gewassen verbouwd. Elke zomer komen hier boeren heen die in zelf gemaakte hutten verblijven om hun vee hier te laten grazen. Hier rijden kleine jongetjes op paarden om de koeien bij elkaar te houden echt een mooi gezicht!
Aan het onderhoudsplan heb ik nog niet veel kunnen werken, daarvoor is het de afgelopen tijd te druk geweest. De ene na het andere machine of auto gaat hier om welke reden dan ook stuk... Ook hier geldt de wet van Murphy, voor diegene die deze wet nog niet kent moet je maar ff googlen. Om even een paar voorbeelden op te noemen: afgescheurd huis van differentieel van een van de auto`s, een kapotte voorwielaandrijving van een van de tractoren en een verrijker die opeens niets meer doet alleen de motor wil nog starten. En daar komt nog eens bij dat ik een paar weken alleen het onderhoud moest uitvoeren omdat Tsegaye de monteur ziek thuis zat... Als je dan denkt dat je op vrijdag middag eindelijk een keer op tijd klaar te zijn, krijgen we het bericht dat er een auto stil staat op de hoofdweg in Addis. De auto was stil gevallen met een vreemd geluid vanonder de motorkap. Dat betekende dus met een auto er naar toe, kapotte auto wegslepen, een veilige plaats voor de auto zoeken (voordat ze er wat af stelen), overnachten in Addis en de volgende dag de auto naar Hidi toe slepen. Dat slepen gebeurt hier met een zelf verbouwde jeep, waarvan hoogstwaarschijnlijk het klokje al een paar keer rond is geweest. Met een gangetje van 50km hobbelen we naar Debre Zeit. Onderweg tussen Debre Zeit en Hidi stopt de sleepauto en stapt de chauffeur uit die het hobbelen hoogstwaarschijnlijk zat is... Ik kreeg al een beetje het vermoeden dat de chauffeurs het wegdek (als je het zo mag noemen) nogal slecht vonden en daar niet op hadden gerekend. Mijn Ethiopische collega moet behoorlijk op hem inpraten om hem te overtuigen dat het echt nog maar een heel klein eindje rijden is... Mijn collega trekt uiteindelijk aan het langste eind en zo arriveren we na 2,5 uur op Hidi.
Soms is het best wel eens aanklooien en met minimale middelen moet je je hier zien te redden, tevens heb ik zelf niet zoveel ervaring met tractoren en landbouwmachines, dus als er zich een storing voor doet dan duurt het even voor dat je het probleem hebt opgelost Tsegaye is hier wel een stuk sneller in! Aan de andere kant leer je in de praktijk wel hoe we het beste het ondehoudsplan kunnen opzetten. De aankomende weken proberen we het plan uit bij een van de auto`s en tractoren uit te proberen of het plan een beetje werkt en zo kan het nog worden bijgestuurd worden voordat we het bij alle machines toepassen.
Regelmatig gaan we naar Addis om onderdelen voor de machines te kopen, een enkele keer gaat een andere collega mee om groentes op de markt te verkopen. Die groentes komen hier van het proefveld van Hidi. Hiermee onderzoekt Solagrow samen met Nederlandse zaad producenten welke groentes hier op Ethiopisch hoogland kunnen worden verbouwd. We besluiten om eerst maar de groentes af te leveren. Op de markt is het een drukte van jewelste, groentes en fruit worden hier gewoon op straat verkocht en verhandeld. Als alles van de auto geladen is, moeten we de auto even verzetten en bij het wachten op mijn collega wisselen we nog even een wiel die in de tussentijd rustig leeg gelopen is. Na het wisselen van het wiel wordt ik wordt aangesproken door jongen en pal naast de auto hebben we het over het voetbal van de afgelopen week. Opeens is de jongen weg, mijn collega komt er aan een vraag waar mijn tas is, die ligt dus niet meer in de auto... Het raam stond nog op een kier.... Tas weg inclusief bankpassen, telefoon, geld enz... Mijn collega had me gewaarschuwd dus had ik alles uit mijn broekzakken gehaald en in mijn tas gedaan. Maar met een raam op een kier is het voor de dieven hier een makkie, de een lijd je af de ander grijpt je tas weg. Vanuit hier heb ik alles kunnen blokkeren er was gelukkig niets afgeschreven, heb nieuwe passen aangevraagd en inmiddels kan ik weer pinnen! Ik ben ook al jullie telefoon nummers kwijt dus stuur ff een mailtje met je nummer naar jjwijk@hotmail.com. Appen gaat ook niet ik gebruik nu een soort 3310 van de zaak....
Onderweg naar Addis en andere farms is er altijd een hoop te zien op de weg, overvolle vrachtwagens, afgekloven viaducten (vrachtwagen te hoog geladen) en overstekende ezels, koeien, honden enz. Ook kom je een vrachtauto tegen die zelfs 2x zo hoog is als origineel, deze is overvol geladen met matrassen. De matrassen zitten vast met een hoop dunne spanbanden die een motiefje hebben die verdacht veel lijkt op die van de matrassen. Ze vervoeren hier zelfs schapen op het dak van een minibus (taxi bus die buiten de stad rijd). Het aantal ongelukken moet hier ongekend hoog zijn als je het aantal hevig beschadigde auto`s en vrachtwagens in de berm ziet staan of liggen.... Mijn collega verteld dat het 5 jaar terug nog veel erger was. Een van de company rules is dat je als het donker is niet met een auto buiten Debre Zeit mag bevinden, die regel is er niet voor niets als je `s ochtends weer geschaarde vrachtauto in de berm ziet liggen.
Tussen de bedrijvigheid door zijn we met nog een weekendje afgereisd naar het zuiden waar een oud collega van ons die daar in een kliniek werkt al verloskundige. We verbleven in een guest house wat gerund wordt door een vrouw uit Finland. De opbrengst van het guest house komt deels ten goede aan een school. Maandag hebben we een kijkje mogen nemen in de kliniek waar onze collega werkzaam is. Goede gezondheidszorg zoals wij die in Nederland kennen zie je hier nauwelijks, daarom zijn hier veel privé klinieken door buitenlandse stichtingen opgezet zijn die veel hoogwaardigere zorg verlenen. Mooi om te zien hoe dat allemaal in z'n werk gaat en hoe ze de mensen helpen maar ook begeleiden om bijvoorbeeld hun eten goed te bereiden voor hun kinderen. Moeders krijgen 1x per week les in het bereiden van eten, terwijl hun kinderen tegelijkertijd worden gecontroleerd op hun gewicht. Dus ff een weekendje weg is wel zo interessant, via een collega kom je nog eens ergens en spreek je een hoop mensen en zo zit je op maandag morgen met bij de sisters van de kliniek op de koffie!
Afgelopen week hebben we nog hulp gehad van Henk uit Nederland, Henk reist 3 tot 4 keer per jaar naar Hidi af om te komen helpen met de techniek. Vanuit Nederland worden machines en ander materiaal verzameld en in een container geplaatst waarna alles naar hier komt. Henk heeft nog een boel plannen die kunnen worden uitgewerkt. Hij heeft in die 10 dagen dat hij hier verblijft niet overal tijd voor, dus ik heb mijn todo lijst weer zien groeien.... Maar goed, dat is niet zo'n ramp er is hier nog een hoop te doen en het is mooi om het bedrijf op deze manier te zien ontwikkelen.
Nou dat was m wel weer, bedankt voor al jullie reacties op mijn vorige bericht!
Groeten,
Jan-Jaap
-
14 Juli 2014 - 07:54
Midas:
Leuk om je verhaal zo te lezen. Je hebt zo te horen genoeg te doen en meegemaakt. Iedergeval nog veel succes en geniet er ook een beetje van.
groet Midas -
14 Juli 2014 - 08:40
Je Ouders:
Hoi JJ, we hebben je verslag weer met volle aandacht gelezen.Bedankt hoor!!! Een prachtige samenvatting van jouw belevenissen daar. Veel wisten we al wel door mail contact, maar voor het thuisfront, je vriendenkring, is dit heel waardevol. We hopen dat je voor de komende maanden nog veel kan betekenen voor Solagrow...
een hartelijke groet van je ouders. -
14 Juli 2014 - 11:43
Maroeska:
Hoi Jan-Jaap,
Wat een verhaal weer, wat een belevenissen! Ondanks dat ik helemaal in je verhaal wordt meegenomen denk ik dat het voor ons niet te bevatten is hoe het er daar aan toe gaat. Wat zijn wij dan bevoorrecht in zo'n welvarend land.
Ik hoop dat je nog veel werk mag verzetten daar en wens je alle goeds toe!
Geniet er van!!!
Groetjes, Maroeska -
14 Juli 2014 - 12:35
Arjan:
Hoi JJ,
mooi verhaal weer. Leuk om te lezen wat je allemaal doet.
Lachen van die spanbanden....
groeten,Arjan -
14 Juli 2014 - 12:59
Johan En Agnes:
Ha jan Jaap!!! Leuk stuk veel foto"s maken he
Kunnen we onder het genot van een koude klets
Er eens over praten in het zo mooie Goeree!!!
Groeten Johan en agnes -
14 Juli 2014 - 21:29
Gerco En Jeanet:
Hey zwager,
Ondanks dat we elkaar zo af en toe via een slechte Skype verbinding spreken is dit verhaal toch weer een genot om te lezen.
Prachtig hoe je het weer weet op te schrijven. Ondanks dat we er nooit geweest zijn kun je jou ervaringen bijna in gedachten zien gebeuren.
Ook leuk om je enthousiasme te lezen van een "weekendje weg".
Andere landgenoten ontmoeten en bijpraten over elkaars werk wat je daar zo goed mogelijk probeert te doen. Want of je nu mensen verzorgd, traint of welke andere manier van hulp ook bied. Je doet het allemaal om die ander te helpen dus zul je die spirit waarschijnlijk wel bij elkaar vinden! Gaaf man!!
Leuk trouwens die foto's die geplaatst heb. Vooral diegene met die opbouwende wolk boven de berg! Prachtig!
Vanuit Ouddorp een warme groet toegewenst en succes met de komende regentijd.
Gerco en Jeanet -
15 Juli 2014 - 17:12
Sjaan:
Hoi Jan Jaap,
Leuk om je verhaal weer te lezen, zo maak je nog eens wat mee he'
Ik begrijp wel dat je het hartstikke druk hebt , en inderdaad dan krijgt de tijd vleugels,
En nu maar hopen dat je een beetje structuur kunt brengen in het onderhoud van alle landbouwmachines,want voor je het weet zit je weer in het kouwe kikkerland,
Ik denk dat jullie het met elkaar heel gezellig hebben ondanks dat er hard gewerkt moet worden, lekker een weekendje weg geweest ook leuk om weer andere mensen te ontmoeten die allemaal het zelfde doel hebben, de mensen daar helpen....
Jan Jaap we wensen je nog veel werkplezier en tot het volgende bericht...
En hopelijk valt er niet teveel regen !!!
Groetjes Ton en Sjaan. -
15 Juli 2014 - 19:56
Janny Brand:
Hallo Jan Jaap,
Van je Moeder hebben we je adres ontvangen en konden we genieten van je avonturen.
Ja, Afrika is toch iets heel anders als hier in Nederland.
Je leest erover, ziet het op de TV, maar ............. in levende lijve is het toch heel anders.
Een belevenis om nooit meer te vergeten !!
En met al die reparaties word je ook INVENTIEF. Je ziet het ook op DISCOVERY als er
lui in de jungle zitten om goud te zoeken en de goudwasser begeeft het. Dan gaan ze
naar een oude verroeste machine kilometers verderop, om daar b.v. te kijken, of ze een oude
slang kunnen vinden, die past, of een bout, die klaar gestoomd kan worden enz. enz.
Dat is ook improviseren en dat zul jij daar ook moeten doen.
Je doet in elk geval heel veel technische ervaring op.
We krijgen het komend weekend hier ook tropische temperaturen en afgelopen weekend heeft het flink geregend, dus dat worden ook KASTEMPERATUREN.
Pas goed op jezelf en we hopen volgende keer weer van je NIEUWSBERICHT te
genieten.
Hartelijke groet van de Kruse.
J. -
16 Juli 2014 - 14:51
Tineke De Ronde:
Hi JJ,
Leuk om je wederwaardigheden weer te lezen en dat je er de tijd voor gevonden hebt om het op te schrijven?!
Als ik het zo volg, dan begrijp ik dat je volgende 3 maanden nog wel werk voor 6 maanden op je "to do" lijstje hebt staan. En gezellig om meer ondernemende helpers daar te leren kennen. Daar voel je je dan verbonden mee, allemaal voor het goede doel!
Je geeft een mooie inhoud aan de leefregel:
"Life isn't about waiting for the storm to pass. Life is more about how to learn to dance in the rain"
Die is hier in Asia ook vaker toepasbaar!
En door je mooie verhalen, kunnen wij meegenieten van de nieuwe danspassen, ha,ha.
Heel veel werkplezier nog en leer intens van alle omstandigheden om je heen. Het is waardevol te zien hoe het aan die kant van de wereld toegaat. En mijn mening is, als je het vergelijkt met de westerse wereld, niet alles wat we daar ontwikkeld hebben, ons naar een hogere beschaving in de juiste zin van het woord heeft geleid! Er valt nog steeds veel te leren....
Hartelijke groet vanuit Malaysia, Tineke -
22 Juli 2014 - 22:54
Krista:
Leuk om je verhalen te lezen! Je maakt heel wat mee daar. Mooie pica's ook trouwens. In 't plantsoen alles goed. De buurtbbq is al weer gepland, we nemen er dan wel 1 op jou.
Veel succes en plezier daar nog!
Krista
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
